Ο τρόπος που βιώνουμε τον έρωτα είναι φυσικός; Είναι κοινωνικό κατασκεύασμα; Είναι άλλο ο έρωτας κι άλλο η αγάπη; Πώς καταλαβαίνεις τη διαφορά; Πώς ξέρεις ότι είσαι ερωτευμένος; Όταν κάνεις σαν τρελός; Δεν μπορώ να απαντήσω σε τίποτα από αυτά. Δεν ξέρω τι να σου απαντήσω όταν με ρωτάς τι θα συμβεί αν ένας από τους δύο ερωτευτεί...Σα να μοιάζει με κατάρα! Εγώ το έχω για ευλογία. Κι ας έχω πονέσει βαθιά κι απερίγραπτα. Και πολλές φορές. Και κάθε φορά ήλπιζα να πετύχει. Να κρατήσει για πάντα. Τις περισσότερες φορές ήταν μόνο μέσα στο κεφάλι μου.
Τώρα εύχομαι να είναι αλλιώς. Σαν παράδεισος. Σαν ευλογία.
Είσαι υπέροχος. Κάθε φορά που σε βλέπω, μ' αρέσεις όλο και πιο πολύ.
Ήσουν πολύ κουρασμένος και πήγες στο κρεβάτι. "Κοιμήσου" σου λέω. "Θα πλύνω τα δόντια μου και θα έρθω" συνέχισα. "Όχι θα σε περιμένω" μου απάντησες, "να σε πάρω αγκαλιά". Και το έκανες. Αυτό για μένα είναι και έρωτας και αγάπη.
Τώρα είμαι σίγουρη. Σου έχω παραδοθεί. Πάλεψα πριν. Αγωνίστηκα κι εγώ να μην ενδώσω. Πολλές φορές. Τώρα δεν αμφιβάλλω. Σε εξέτασα. Δυστυχώς φερόμαστε λες και μετράμε τον εχθρό. Μπορεί κι έτσι να συμβαίνει. Λίγοι έχουν βγει ματωμένοι από την αρένα της "αγάπης"; Κι εμείς οι ίδιοι και μάλιστα πολύ πρόσφατα. Αλλά σε είδα.
Την τελευταία φορά που ήρθες δεν το πίστευα. Είναι κάτι λεπτομέρειες που φτιάχνουν όλη την εικόνα. Πλήρωνες για μένα παντού. Δεν έχω αφήσει κανέναν άλλο άντρα να μου το κάνει και δεν μου το έχει κάνει κανείς. Είναι μια τόσο απλή κίνηση, αλλά τόσο σπουδαία. Με κάνεις να νιώθω πολύ σπουδαία. Και χαρούμενη. Γι' αυτό δε θέλω να σε χάσω. Σου είπα "αν πρόκειται μόνο για σεξ, δεν το θέλω". Ξέρω ότι δεν είναι μόνο αυτό που μας συμβαίνει. Ακόμα κι αν είναι δεν το υπ[οτιμώ καθόλου. Απλώς αδυνατώ εδώ και χρόνια να διαχωρίσω στα τρία τον εαυτό μου. Μαζί με το σώμα μου παέι κι η καρδιά μου. Έχεις δει χορευτή να χορεύει χωρίς το μυαλό του και την καρδιά του; Έχεις ακούσει μουσικό δεξιοτέχνη και να μη νιώθεις τίποτα; Κι ας το παίζει το όργανο εξαιρετικά.
Δε μ' αρέσει, δεν μπορώ, και δε θέλω. Να πρέπει να ξεχωρίσω το χάδι μου από την καρδιά μου. Αφού από εκεί βγαίνει. Και η σκέψη μου πάει μαζί. Σε σκέφτομαι με χαρά κι αγάπη. Ακόμα κι αν πιστεύεις ότι οι τέσσερις σχεδόν μήνες είναι λίγοι. Μπορεί να είναι ελάχιστοι σε σχέση με αυτό που θα έρθει αν το επιτρέψουμε, αλλά είναι κάτι. Νιώθω σα να είσαι δώρο. Χάρισμα. Θυμάμαι αυτό που είπες: "Δεν είναι τυχαίο που βρεθήκαμε"... Κι ύστερα αναζητούσαμε μαζί "γιατί;". Γιατί μέσα στα δισεκατομμύρια του κόσμου διάλεξε ο ένας τον άλλο. Δεν ξέρω ακόμα. Αλλά, θα ήθελα να μου επιτρέψεις να μάθω. Και το ίδιο να κάνω κι εγώ.
Νομίζω ότι δε φοράω καμία μάσκα. Δεν ξέω αν είναι καλό ή κακό, αλλά είμαι διάφανη. Κι ας σε τρομάζω. Κι εσύ με τρομάζεις. Μερικά πράγματα τα λες τόσο εύκολα: "Παμε να σου κάνω ένα παιδί;" "Δεν ξέρω. Μπορεί να σε θέλω μόνο για σεξ!" Δεν σου απαντάω τίποτα, αλλά μέσα μου βαράνε ΚΑΝΟΝΙΑ. Που μάλιστα αντηχούν πολλές μέρες...Τίποτα. Μόνο εύχομαι να αναγνωριστούμε.
Στο έχω ξαναπεί. Τέτοιο κέφο, τέτοια χαρά και όρεξη για παιχνίδι έχω να νιώσω από παιδί. Είμαι τόσο ελεύθερη μαζί σου να εκφράζομαι που μοιάζει σαν να γεννήθηκε μια άλλη γυναίκα μέσα. Και παιδί ταυτόχρονα. Ακόμα κι όταν λείπεις νιώθω απίστευτη ευφορία μερικές φορές. Κι άλλες απελπισία. Όπως αυτές τις μέρες. Γιατί δεν ξέρω αν θα σε ξαναδώ. Γιατί δεν ξέρω τι θυμάσαι απο την κουβέντα μας πριν φύγεις. Δεν ξέρω γιατί κοιμήθηκες στον καναπέ. Δεν ξέρω ποια δικά σου κανόνια ήχησαν για να πεις "ας το διαλύσουμε". Κι ίσως μετά το ξέχασες. Ίσως όχι. Δεν ξέρω αν έχεις λόγο να μη με εμπιστεύεσαι. Δεν ξέρω αν μερικές φορές σε ταράζω. Ξέρω ότι μ' αρέσει π΄ρα πολύ η ιστορία μας. Έτσι περίεργα όπως άρχισε, έτσι φυσικά όπως συνεχίστηκε, έτσι όπως αναζητούμε ο ένας τον άλλο. Κι ας κάνουμε ψυχοθεραπεία, όπως λες. Και ψυχοθεραπεία, κια ομοιοπαθητική κι όλα να τα κάνουμε. Τα τραγούδια δε λένε: "Εσύ για μένα είσαι γιατρός, εσύ θα με γιατρέψεις"; Κι αν δεν πάει καλά, τότε "Φερ΄τε το γιατρό!". Πραγματικά νομίζω ότι θα έπρεπε να υπάρχει νοσοκομείο και γιατρός για τις πληγωμένες καρδιές. Πώς δεν το έχουν σκεφτεί μέχρι σήμερα;
Στ' αλήθεια, αυτό που πιστεύω είναι ότι ο μοναδικός γιατρός είναι η αυτογνωσία. Να ανακαλύψεις αυτό που υπάρχει μέσα σου κι ύστερα θα εμφανιστεί και μπροστά σου. Θησαυρός ή σκουπίδια; Και τα δύο. Κι αμα θες μετά πετάς. Λέμε τώρα. Μέχρι να το κάνουμε... Δεν πειράζει. παρηγοριέμαι με τη ρήση "όσο πιο μεγάλη είναι μια προσωπικότητα τόσο πιο πολύ αργεί να βρει τον προορισμό της". Μαλακίες. Αυτοαναίρεση. Συνεχής αυτοαναίρεση και αμφιβήτηση. Δεν ξέρω αν βρίσκω. Πάντως ψάχνω. Κι αλλάζω. Εύχομαι.